Nie mam drobnych

Próbuję sobie przypomnieć czy brałem kiedyś udział w badaniu jakichś umiejętności, którego wynik byłby w miarę wiarygodny, a samo badanie nie wyglądało jakby było przeprowadzane na siłę, jednak czeluści mej pamięci są bezradne przy takim zapytaniu.

Istnieje parę polskich serwisów, które są bardzo popularne na świecie, a u nas prawie nikt o nich nie słyszał. Jednym z nich jest Codility, które ogólnie mówiąc robi ostry przesiew wśród programistów zgłaszających się do pracodawców. Na czas trwania sesji wraz z fundacją Netcamp na zlecenie mojego szanownego Wydziału przeprowadzili oni Badanie umiejętności rozwiązywania problemów programistycznych. Mądrze brzmi, prawda?

Sama metodyka równie zmyślna:

Uczestnicy rozwiązywali dwa zadania programistyczne pod okiem audytorów, związani jedną zasadą: zakazane jest pozyskiwanie wiedzy od innych osób biorących udział w badaniu.

Przesłane rozwiązanie sprawdzone zostało pod kątem pełności rozwiązania (poprawności odpowiedzi na zdefiniowane przez autorów testu przypadki testowe, takie jak skrajne wartości, puste tablice, wyjątki itp.) oraz jego złożoności obliczeniowej. Każde zadanie ocenione zostało w skali od 0 do 100 pkt, gdzie ocena powyżej 60 oznacza przyznanie punktów za złożoność obliczeniową kodu (czy kod wykonał się poprawnie w zadanym czasie dla dużej liczby danych wejściowych).

Głowna pomyłka to czas trwania tego badania (10 dni) i zarazem niezmienność poleceń zadań. Przyznaję od razu, że zanim do tego przystąpiłem, porozmawiałem z ludźmi piszącymi owe badanie dzień wcześniej, po czym wstępnie je sobie rozwiązałem, a już na samym teście jakoś wielce nie rozmyślałem.

Dodatkowo było do wyboru kilka języków programowania, nie pamiętam dokładnie ile, bo nawet się nie przyglądałem tej liście. Po prostu wybrałem PHP, który w porównaniu do wielu innych jest stosunkowo łatwy.

Badanie było obowiązkowe, zwykle w ramach jakiegoś przedmiotu, zależnie od roku, na którym się studiowało, z tym, że jedni prowadzący dawali lepsze profity (zdany egzamin), inni gorsze (0,5 oceny wyżej z egzaminu). Same wyniki przedstawione też zostały w dosyć dziwny sposób, napisano nam ile dostaliśmy punktów za poszczególne zadanie, zamieszczono nasze kody (tak jakbyśmy ich nie znali) oraz informację o tym od ilu procent biorących udział w badaniu jesteśmy lepsi. Jeśli to ostatnie wyniosło u mnie 78% przy 133/200 pkt to chyba Dziekan nie będzie zadowolony z poziomu. Poza tym wielu lepszych ode mnie koderów uzyskało niższe wyniki. I gdzie tu wiarygodność? A skoro odbywało się to na uczelni to najważniejsze wydaje się wyciągniecie jakichś wniosków pozwalających na dalsze rozwijanie swoich umiejętności. Ale po co pokazać błędy, lepiej dać sam wynik. A w tym przypadku byłoby to istotne, bo kod działał jak trzeba, zwracał odpowiednie wyniki, więc ocena musiała być zależna od jakiegoś tajemnego kryterium. Tajemnego niczym receptura Coca-Coli lub panierki z KFC.

A i jakbym chciał otrzymać certyfikat w wersji papierowej to muszę im przelać dyszkę. Fortuna to to nie jest, ale z tym papierkiem w ręku szczęśliwszy nie będę.

Jest jeszcze jedna kwestia związana z hasłem na stronie badania: Bezpieczeństwo logowania zapewnia Wydział Informatyki ZUT. Ale o tym napisze już Shaker na swoim powstającym w zaskakującym tempie blogu (tak, teraz już musisz :D).

PS. Kawałek wybitnie luźno związany z samym wpisem, w każdym razie posiadając humanistyczną umiejętność szukania sensu tam, gdzie go nie ma można się pokusić o powiązania mniej luźne. Ja ograniczę się do stwierdzenia – wydawajmy jeszcze więcej hajsu na tak bezsensowne przedsięwzięcia jak powyżej opisane badanie, a na pewno podniesiemy efektywność nauczania na uczelni.

Opublikowano w dniu czwartek, 21/lip/2011 at 02:15 w Tracklista | RSS dla komentarzy| Zostaw komentarz