Nie możesz wyjść, kiedy widać cel, będziemy jeść Louis, srać Gucci, wdychać Channel
Dziś trochę o powrotach (nie, po tytule wcale nie można się tego domyślić). Tych trafionych i tych mniej. Tych, które powinny nastąpić, a nie nastąpiły. Tych, które nie powinny nastąpić, a nastąpiły. Tych, które powinny nastąpić i nastąpiły. Brniemy dalej w tym schemacie? Dam sobie już spokój.
Prima Aprilis przyszło w tym roku dzień szybciej. Śnieg padający 31 marca? Dziwne, ale do przeżycia.
W moim Intro do bloga pisałem, że nie będzie tu recenzji płyt. Poniższa notka może trochę tak wyglądać, jednak nie muszę sprawdzać, czy sobie sam nie zaprzeczam. Bo mimo mnogości ocen i sądów nad albumem, w głównej mierze będę oceniał i sądził samego artystę.
O tym, że informatycy są specyficzną grupą społeczną wie każdy. Stojąc z boku można się z tego śmiać, ale będąc poniekąd wewnątrz tego kręgu sporo rzeczy zaczyna irytować.
Może i Eldo ma myśl uwolnioną, oczyszcza miasto z pustą głową jak cop robo i nie wie, że Solar/Białas to dwóch raperów. Może popadł ostatnio w lekką grafomanię, ale kurde, to nadal jest Eldo.